Zimno dziś i nieprzyjemnie, w dodatku wszyscy skupieni na Targach Książki, więc ja popsocę trochę..



Dziś temat, który chodzi mi po głowie od jakiegoś czasu. I mam szczerą nadzieję, że ożywi się jakaś dyskusja, ktoś się wypowie.. Nie chodzi o to, by wywoływać jakieś spory czy kontrowersje. Chciałabym po prostu poznać Wasze zdanie.

Ostatnimi czasy bardzo popularne stało się pisanie i wydawanie biografii. Dotyczy to zarówno pisarzy, jak ludzi z innych sfer. Polityków, piosenkarzy, aktorów, ludzi ze świata mody itd.

Zastanawia mnie, co kieruje tymi ludźmi, że decydują się na, powiedzmy to szczerze, pewien rodzaj ekshibicjonizmu?

Czy chcą pokazać, że do wszystkiego doszli własną krwawicą i ciężką pracą?
Czy uważają się za aż tak wyjątkowych i ciekawych?
Może chcą by inni zrozumieli ich tok działania, myślenia, ich samych?

A może to taki nowoczesny trend wchodzenia komuś z butami w życie?

We mnie czytanie biografii budzi czasem wiele skrajnych emocji. Opisywanie szczegółów intymnego życia, prób samobójczych czy nieudanego dzieciństwa.

Z jednej strony chciałabym wierzyć, że jest to próba zwrócenia uwagi na problemy społeczne, o których kiedyś się przecież nie mówiło, bo wstyd..

A z drugiej mam nieodparte wrażenie, że to takie lansowanie się na siłę..

"OOoo, przestali o mnie mówić i pisać, to uchylę im trochę pikantnych szczegółów, by być znów na topie.."


Ktoś powie, nie chcesz - nie czytaj!

I pewnie ma rację! Ale ciekawi mnie Wasza opinia? Jak Wy myślicie? Co kieruje ludźmi, że poblikują historię swojego życia? Czy macie w planach napisanie swojej biografii?

Czy ktoś się wypowie??

Magda Te.